‘As-praat’, een blog over het laatste tastbare van je huisdier

Dit is onze nieuwe blog over as, die we hier regelmatig zullen delen. Ja, we vertellen verhalen over as, dat laatste tastbare van onze geliefde overledenen en welke rol het speelt bij het afscheid. Om een beladen onderwerp een menselijk gezicht te geven. Om de uitvaart, het rouwen en rouwverwerking uit de taboesfeer te halen.

We hebben in 8 jaar dat we Stenen urnen voor huisdieren maken, ontroerende, troostende, verrassende en komische situaties met as meegemaakt en vertellen er graag over in deze blogs.

As-praat blog 1: ‘Het idee van de eerste urn’

De drie prachtige Newfoundlanders van mede-eigenaar Noesja

Noesja, mede-eigenaar van ‘Stenen urnen voor huisdieren’, zette drie plastic containers voor me neer. Ze bevatten de as van haar drie prachtige Newfoundlanders, zie foto. Ze wist dat ik een dierenliefhebber en professioneel beeldhouwer ben, dus vroeg me of ik samen met haar mooie natuurstenen wilde uitzoeken om urnen van te maken door ze uit te hollen.

Samen gingen we op zoek en vonden bij De Hazelaar Art Supplies in Soest meer dan 60 kilo roze speksteen. De as van dit grote hondenras kan wel tot 2 kilo wegen, dus we kozen drie grote exemplaren. Bij het uitzoeken van de stenen lieten we ons leiden door het gevoel dat ze opriepen en de uitstraling die bij het karakter van de betreffende hond zou passen. Het uithollen voelde als omgekeerd beeldhouwen: bedachtzaam, behoedzaam, maar dan binnenin de steen. Met veel tijd en liefde kwamen zo de drie urnen tot stand.

Van grof zand tot klein grind

Op de dag van het vullen van de urnen gingen de witte containers open. Ik dacht altijd dat as zeer fijn van structuur was, maar niets bleek minder waar. Het had het uiterlijk van grof zand tot klein grind en liet zich moeiteloos in de stenen gieten. We sloten de urnen zorgvuldig af. Wat een unieke en troostende manier om deze lieve kanjers te gedenken.

Het concept van het uithollen van speksteen en het maken van urnen van natuurlijke materialen heeft iets heel intiems. Want wat we aanbieden, is niet zomaar een urn, maar een verlengstuk van de band die eigenaren met hun huisdieren hebben. Een stenen urn die op een unieke manier verbonden is met de natuur – tijdloos en tastbaar ✴️

As-praat blog 2: Emigreren? As mee!

We liepen samen bij de Hazelaar in Soest om een natuursteen uit te zoeken. Het baasje van Gina, een kruising Drentse patrijshond, vertelde dat ze ging emigreren naar Afrika. De steen zou dus bij haar inmiddels volwassen kinderen blijven. Ik stelde voor dat ze naast de grote steen ook een klein steentje kon uitzoeken om mee te nemen. Dat betekende wel dat ik de as moest verdelen. Hoe stond ze daar tegenover?

Het opdelen van de as

Ze belde direct haar kinderen om te overleggen. Die vonden het een prima idee. Vervolgens gingen we stenen uitkiezen. We legden al haar favoriete stenen naast elkaar en met haar telefoon nam ze haar kinderen mee in de keuzes.

Tussen de regels door hoorde ik dat de hond een trouwe speelkameraad was geweest voor de kinderen en een verbinder binnen het gezin. De steen werd hier dan ook op uitgekozen: diep groen met gekleurde aderen. Het kleine steentje, lieflijk roze, kon gemakkelijk mee met de inboedel.

Na het sluiten van beide urnen zei het baasje ook nog: “Het samen uitzoeken van de stenen was bijzonder; je geduld raakte me. Dit was het laatste wat we voor de hond konden doen.”

Dáár doen we het voor. Een mooiere motivatie kunnen we niet bedenken! ✴️

As-praat blog 3: ‘Alsof ze slaapt’
Beiden zijn dierenarts, vertellen ze. In hun werk hebben ze soms te maken met dieren die helaas komen te overlijden. Dat is, vinden ze, een ook wezenlijk onderdeel van hun beroep. Ze zien van dichtbij wat het verlies van een huisdier met eigenaren doet, dus hoe iedereen daar op zijn eigen manier mee omgaat.

Zoontje wil helpen bij keuze

Hun eigen lieve poes is onlangs overleden. Nu willen ze graag een natuurstenen urn laten maken als blijvende herinnering. Op de dag van onze afspraak bij De Hazelaar in Soest, een speciaalzaak in natuursteen, is hun zoontje ook mee. Hij vertelt vol enthousiasme over de poes en zijn band met haar, dus wil graag helpen bij de keuze.

Ik leg een aantal stenen in warme beige tinten en met lichtbruine aders naast elkaar. Gelijk wijst het zoontje er eentje aan en zegt: ‘Die! Het lijkt net alsof ze ligt te slapen, want zo lag ze altijd.’ De keuze is meteen duidelijk: deze steen wordt het.

Tijdens het proces van uithollen besef ik hoe treffend zijn woorden waren, want straks slaapt deze poes haar eeuwige slaap in deze bijzondere steen ✴️